Aslında her kes kendine yalan
Kendine riya
Kendine olmadık rüya…
Ben yoğrulduğum
Ben yorulduğum doğunun oğlu
Ben kendime riya
Başkasına ilginç hikaye
Kulesine merdiven dayanmamış kale
Zamanın geçimsizliğinden mütevellit oysa hikaye
Biriktirdiklerim çoğalıyor ya
Harcamıyorum çocukluktan kalma alışkanlıklarla…
Aşk demişlerdi
Masal demişlerdi
Tarifi hüzün ve uzaklık
Zaman öğretir işte
Yerleşmiş, yerleşip gitmemiş deyimler gibi
Ama o ne ki
Beni benden alan
Kızdıran
Her sabah yeniden uyandıran.
Kendime taş
Kendime duvar
Kendime ne diyorum ki ben
Yetimlik bir ruh halidir diyorum pattadank
Yine ben görmezden geliyorum sözlerimi
Gölgesini yitirmiş bir ağacın aczi bendeki
Kederi, kaderi
Kıyısız yalnızlığı, hiçbir yer de beklenmemenin
Olmadık telaşı
Ettiğim onca duaya ne oldu peki
Coğrafya derslerinde öğretilmez
Kırık, yama ve eprime
Birken bir coğrafya olmanın sihirli sözcükleridir bunlar…
Yolun başındaki kafa karışıklığıyla
Başlıyorum her sabaha
Aynı ve ayrı yollar gibi
Aynılardan korkan bir ben
Aynılar, aynalara benzer diye diye..
Her kes kendine riya
Ben kendime olmadık rüya…